KNAL HARD.

Titel: Knal hard

Schrijfster: Caja Cazemier

Uitgever: Ploegsma in 2010

Bladzijde: 202

Samenvatting.

Het begon allemaal bij een avondje uit, met Ties Armins Justin en Jenna. Het was vrijdag avond ze gingen met z’n allen uit in de stad. Eigenlijk mocht Armins niet van haar ouders want ze was nog veel te jong maar omdat ze met Ties had mocht ze dan voor een keer mee, ze hadden niet echt geluk want de band van Ties zijn fiets was lek. Met veel moeite wou Armins’ vader hun toch brengen naar de stad. Eenmaal toen ze bij de discotheek waren konden ze niet wachten tot ze konden feesten! Na veel dansen moest Armins naar huis. Ties Justin en Jenna gingen na die tijd nog naar een kebabtent. Toen ze eenmaal in de buurt waren kwam er een groep jongens en meisjes aan die zeiden dat ze voor waren in de rij. Justin Ties en Jenna lieten ze maar voor. Maar na veel gedoe begon de groep op hun te schelden en te doen. Ze daagden Justin uit maar Jenna hield Justin tegen, Justin kon het maar niet hebben dat ze wat over Jenna zeiden (zijn vriendin). Justin Ties en Jenna gingen maar weg en liepen naar huis toe want Ties had geen fiets. Toen ze op de grote straat kwamen liep Ties maar achter Justin en Jenna want de stoep werd wat smaller. Ties voelde een harde duw in zijn rug, in een reflex staken zijn handen vooruit. Er kwam een groep rond hem heen en op hetzelfde moment kwamen er allemaal aanvallen van links en rechts. Ties! Ties! Ties! Ties deed langzaam zijn ogen open en zag de hoofden van Jenna en Justin boven zich. Alles deed pijn, hij voelde alles zo goed. Justin en Jenna tilden hem op, hij leunde op hen en ze brachten hem naar huis. Eenmaal toen hij thuis was ging hij voorzichtig naar boven en ging in bad zitten. Hij wist niet dat er zoveel pijn kon doen aan zijn lichaam. Hij ging uit bad en rustig liggen en niet meer aan deze avond denken.

Ties werd wakker en alles deed hem nog zeer, hij durfde niet naar beneden wat zouden zijn ouders wel niet denken. Hij bleef nog even liggen maar hield dat ook niet lang vol, hij ging maar uit bed en naar beneden. Zijn ouders zaten aan de tafel en keken verschrikt naar hem. Ties legde het verhaal maar uit hoe het was gebeurt. Ze gingen snel naar de dokter, Ties had veel kneuzingen en moest rustig aan doen want hij had veel schade aan zijn lichaam. Hij bleef lang thuis en deed rustig aan, hij wou dat niemand op bezoek kwam en al helemaal niet Armins. Zij mocht niet zien hoe hij er uit zag, dat was te erg.

Na lang uitgerust te hebben en aangifte hebben gedaan bij de politie ging Ties voor het eerste weer naar school. Wel voor halve dagen want anders hield hij het niet uit. Daar ging die dan naar school want zouden ze wel niet van hem vinden een laf bek die niks durft. Maar het was juist andersom iedereen vond het maar knap van hem hoe hij er mee omging, we hebben respect voor je! Dat hoorde die de halve dag lang. Een halve dag was lang genoeg dacht hij toen hij op bed lag. Hij was kapot! Toen hij er weer aan terug dacht dat een jongen heel erg op een van de jongens leek die hem in elkaar had geslagen, kreeg hij het weer helemaal warm, dat zoveel mensen op een jongen kunnen lijken dacht hij. De volgende dag ging hij weer een halve dag naar school toe en Justin kwam naar hem toe, moet je luisteren zei hij. Volgens mij zag ik 1 van de jongens die je in elkaar heeft geslagen. Ties kreeg het helemaal warm. Ja zei hij het klopt ik dacht dat ik hem ook had gezien maar dacht dat ik me verbeelde, wat moeten we doen zei Justin? Naar mijn vader zei Ties hij zal het vast wel weten. Eenmaal toen ze bij de vader van Ties waren hebben ze er over gepraat en zijn ze naar de Politie gegaan. Na lang gepraat en overleg waren ze er uit. We laten dit aan de wijkagent over en hij zal er verder over gaan, de jongen wordt binnenkort opgepakt. Ties vertelde het hele verhaal aan Adrie, zijn slachtofferhulp. Toen Adrie het allemaal hoorde zijn ze een rondje gaan lopen en hebben ze de route gelopen die ze die nacht ook hadden gelopen. Want Ties wou er vanaf. Zijn vrienden waren laatst ook al bij hem geweest en vonden dat hij zich langzamerhand aanstelde want het was al een paar maanden geleden. Toen hij daar liep kreeg hij het heel benauwd en durfde niet verder. Adrie hielp hem en hij durfde er te lopen.

Zo zenuwachtig was Armins voor haar muziek examen, zei moest zo optreden. En dan was ze eindelijk klaar met haar examen voor muziek. Ze had er zolang op geoefend. Samen met Said ging het wel goed dacht ze. In een keer kwamen haar gedachtes dat Said ook wel een leuke jongen was. Ze werd omgeroepen en daar begonnen ze met hun liedje! Iedereen vond het geweldig. Na een leuk feest kwam ze de volgende dag op school alles opruimen even les en dan met Said wat doen. Toen ze met z’n tweeen waren voelde Armins wat voor hem en dat hij wat voelde voor haar was duidelijk. Na veel gepraat en gelach kwamen ze dicht bij elkaar en begonnen ze te zoenen. Nee! Nee! Dacht Armins dit wil ik niet ik heb met Ties, Said wist dat er ook wat aan de hand was en hij zei; Het komt goed binnenkort is het wel uit met Ties en zijn wij met elkaar. Ze ging naar huis en dacht er maar eens goed over na, overmorgen was ze jarig en Ties en Said kwamen zeker ook, wat moest ze doen? Lang zal ze leven hoorde ze haar 2 zusjes zingen. Daar kwamen ze binnen in haar slaapkamer, dat maakte haar hele dag weer goed! Ze kreeg leuke cadeaus, ze kleedde zich aan en ging naar school, op naar haar vriendinnen! Op school had Armins besloten dat ze het uit ging maken met Ties, dat was het allerbeste dacht ze. Daar ging de deurbel, Ties gaf haar gelijk het cadeautje het was een mooie ketting met een blauwe druppel. Dit kon ze niet aan nemen ze zei het maar snel tegen Ties, de woorden klonken hard maar dat was het beste. “hou de ketting maar” dat was wat Ties zei en hij ging weg. Jenna kwam naar haar toe en gaf haar een knuffel en ging haar verjaardag vieren. Alles ben ik kwijt alles dacht Ties. Maar hij ging beter nadenken en hij kwam er achter dat door die klootzakken alles kwam. Waarom moesten ze hem nou in elkaar slaan? Maar na lang nagedacht te hebben dacht hij, ik kan beter mijn leven oppakken en weer vrolijk verder gaan. De volgende dag regelde hij op school dat hij naar een andere school ging want dat in die banken zitten vond hij maar niks. Alles ging veel beter dacht hij nu, de tijd ging veel sneller en alles zag hij weer positief in. Daar zag hij ze zitten de 4 jongens die hem in elkaar hadden geslagen Ties legde het verhaal uit en werd maar bozer en bozer hij ging harder praten maar hij dacht dan wisten hun wat ze hadden aangericht! Ties was klaar met zijn verhaal geen van de jongens had wat te zeggen, maar Ties wist het al ze kregen een taakstraf en een schadevergoeding voor het slachtofferhulp. Het is voor jou zei de moeder van Armins, het is Ties. Huh? Wat? Ties wat moet hij hier? Gefeliciteerd met je examen en gaf haar een cadeautje. Dit kan ik niet aannemen zei ze, natuurlijk wel zei Ties. Het waren oorbellen die bij haar ketting paste. Ze hebben veel gepraat en het was heel gezellig. Ze bleven nog altijd goede vrienden! Ties was weer helemaal blij dat alles weer goed was hij voelde zich goed op zijn nieuwe school en had nieuwe vrienden, hij had respect hoe iedereen met alles omging en respect voor Armins met haar nieuwe liefde. Alles was weer het oude!

3. Over de auteur.

Caja Cazemier werd op 5 september 1958 in Spijkenisse geboren, maar ze groeide op in Groningen. Na de middelbare school ging ze er Nederlandse taal- en letterkunde studeren. Ze werd lerares, maar tegenwoordig besteedt ze al haar tijd aan het schrijven van boeken. Ze woont met haar jongste zoon in Leeuwarden, de andere twee zoons wonen al op zichzelf. Haar vriend woont twee straten verderop. Lekker dichtbij!

Als kind al hield Caja Cazemier van verhalen: van veel en dikke boeken lezen, maar ook van verhalen verzinnen. Ze vertelde zichzelf verhalen, ze speelde ze na samen met haar broertje of schreef ze op. Haar eerste ‘boek’ heeft ze geschreven toen ze tien was in een preekschriftje van haar vader, die dominee was. Na haar vijftiende schreef ze alleen nog maar dagboeken. Schriften vol liggen op zolder!

4. over het boek

Op de voorkant van het boek is een meisje afgebeeld die tegen een spiegel leunt waardoor haar spiegelbeeld te zien is. Verder staat ‘knal hard’ met rode letters erbij op. Het boek is verder aan niemand opgedragen zoals ik het allemaal kon zien, en begrijpen aan het boek.

De disco waar ze uitgaan met z’n vieren, de kebabtent waar ze na het uitgaan heen gaan, de stoep waar Ties in elkaar geslagen wordt. Het huis van Ties, waar Ties veel is omdat hij niet veel kan doen omdat hij veel pijn heeft. De dokter waar Ties heen gaat omdat hij in elkaar geslagen is. Het politie bureau, waar Ties aangifte doet nadat hij in elkaar geslagen is, en waar hij het verhaal aan de daders verteld. De school waar Ties gewoon net zoals anderen naar school gaat. Het huis van Armins waar zich veel dingen afspelen zoals, het uitmaken met Ties dat ze zich veel verdrietig voelt en eenzaam. Deze plekken spelen zich af in het boek.

Het verhaal is geschreven uit twee personen, Armins en Ties. Bij elk hoofdstuk is het anders, dan uit Armins kant en dan uit Ties zijn kant. Het ligt aan de situatie. Dan een stuk over hoe het was gegaan, en dan een stuk hoe hij zich voelde en wat hij dacht wat hij opschreef in het schriftje van Adrie.

Het is een gesloten einde want hij sluit dit hoofdstuk af in zijn leven hij wil weer verder gaan zonder al die problemen.

5. Leeservaring

Het onderwerp van het verhaal spreekt mij wel aan omdat het ook in het echt kan gebeuren, het heeft me daardoor zeker andere kanten laten zien van het onderwerp. Het zette me ook wel aan het denken want het kan ook allemaal echt gebeuren en zal je er dan ook zo mee omgaan? Het is niet uitgekomen wat ik dacht het zou worden. Daardoor ben ik er ook anders aan gaan denken. Het was zeker niet voorspelbaar hoe het allemaal zou gaan.

De gebeurtenissen laten me boeien omdat het niet zomaar kan gebeuren, er zit niet genoeg tempo in het verhaal omdat het wel een keer gaat vervelen over steeds het zelfde te lezen. De gebeurtenissen hebben wel indruk op me gemaakt want het is niet normaal dat het ook in het echt kan gebeuren. De gebeurtenissen zijn niet herkenbaar, maar geloofwaardig waren ze wel in het verhaal. De gebeurtenissen zijn verder origineel want er kwam steeds wat anders maar duurde wel lang. Gelukkig heb ik het zelf nog nooit mee gemaakt dat het is gebeurt.

De personages in het boek gaan niet echt voor me leven maar ik zie het wel een beetje hoor me. Ik kan me wel verplaatsen in de personages want het is wel heel wat als je zoiets meemaakt. De hoofdpersoon is wel een held, want hoe hij er mee omgaat is wel goed. Niemand van de personages heeft me beïnvloed en ook niet aan het denken gezet. Het innerlijk van de personages is verder wel heel goed verteld. De beslissingen die de personages nemen zijn niet helemaal goed soms maar later komen ze er zelf wel achter dat het niet de juiste beslissing waren en dan veranderen ze het ook wel.

De bouw van het verhaal was verder ook wel goed. Het was spannend opgebouwd om steeds iets achter te laten . Het heeft wel een beetje een ingewikkelde bouw want dan las je wat er toen gebeurt was, en toen las je een stukje van wat hij in het schriftje schreef. Maar later was je er wel aan gewend en las je daar zo doorheen. De verhaal lijnen zijn daardoor wel heel goed met elkaar verbonden. Er waren ook geen onnodige tijd sprongen.

Het taalgebruik was verder heel normaal, niet lastig om te lezen. Het bevat weinig moeilijke woorden. Het verteltempo is verder ook wel goed. Er zijn wel gesprekken maar dat levert verder niet echt moeilijkheden op.

6. Verwerkingsopdracht

Verdriet & pijn.

Ik wil hier niet meer zijn.

Heb te veel pijn.

Zal er een plek bestaan...?

Waar ik naar toe mag gaan?

Ik wil er zo graag naar toe.

Van deze gedachten word ik moe.

Er staat voor mij een grote muur van steen.

Ik wil daar zo graag doorheen.

Maar volgens mij mag ik niet.

Dan heb ik te veel verdriet.

Hoeveel verdriet kan mijn hart dan verdragen...?

Hoeveel rampen en hoeveel tegenslagen...?

Dit gedicht pas bij het boek omdat, Ties het allemaal niet meer weet hoe hij verder moet gaan want hij heeft veel pijn en verdriet. Daarom sprak het mij aan.

Pijnlijk gevecht.

Zachte woorden strelen haar rug

Nemen voorzichtig weg die pijn

Maar ze weet, het komt terug

Slechts een kwestie van termijn

Haar kracht is ondoorgrondbaar

En haar uithoudingsvermogen is van steen

Maar haar pijn is zichtbaar

Daar kan je niet omheen

En toch... “Zet je recht, doe niet flauw”

Krijgt ze steeds opnieuw te horen

Velen laten haar vol onbegrip in de kou

Maar soulmates zijn voor elkaar geboren

Ik leg mijn hand op haar hart

Zelfs zonder bij haar te zijn

Eender wanneer het lot haar tart

Verzacht ik lichtjes haar pijn

Ze houdt vol

En komt hier wel doorheen

Ze draait rond als een tol

Maar dit gevecht vecht ze niet alleen..

 Dit gedicht vindt ik bij het boek passen omdat, het mij aan Armins doet denken. Omdat zei maar doorvecht om Ties te blijven zien nadat hij in elkaar geslagen is.

Dit is hoe ik ben.

Ik hoop op een betere tijd,

Zonder dat ik altijd leid.

Ik hoop mezelf ooit te kunnen begrijpen,

Zonder te hoeve huilen en mezelf te knijpen.

Ik weet dat het niet gezond is hoe ik ben,

Maar dat is eenmaal hoe ik mezelf de laatste tijd ken.

 Dit gedicht vindt ik bij het boek passen omdat, Ties het niet meer zo goed weet allemaal hij denkt dat iedereen die hem ziet in elkaar geslagen heeft. En omdat hij zoveel pijn heeft dat hij het allemaal niet meer weet hoe die verder moet gaan.